راهی باقی نمونده

در ابتدا
نوشته های این وبلاگ تحفه ی نطنز نیستند که مثلا کسی ببردشان به عنوان برگ سبز برای درویش اما با این حال خواهشمنداست از کپی و نشر حتی یک سطر آن بدون ذکرنام ونام خانوادگی اینجانب و آدرس وبلاگ خودداری نمایید اگر دارای شعور و انسانیت هستید
ما آدما ميتونيم هرجايي حرفاي دلمونو بنويسيم ولي بايد هميشه حواسمون باشه كه اونا رو جايي به زبون نياريم
نوشتن هم اما ريسك بزرگيه ممكنه بعدها بازخواست بشي ميشه حتي يه مدرك عليه تو باشه
اما خب ميتوني هي به خودت بگي مهم نيست و به حرفاي دلت ادامه بدي و البته ديوارحاشا يه چيزيه مث ديوار چين
واگويه كردن يه حالتيه كه ميتونه آدمو به جهان بيني متفاوتي برسونه من واگويه ميكنم من مقابل يه گزارشگر دروني ام كه باهام مصاحبه ميكنه درحالي كه شايد حتي حالش از حرفام بهم ميخوره ولي اون منو تحمل ميكنه
مهم نيست...مهم نيست...مهم نيست
همه چيز به سرعت ادامه داره و به سمت مرگ ميره و من فقط منتظر اينم كه روزي برسه كه مرگ هم برام مهم نباشه اينجوري به آرامش ميرسم